Γιατί οι λαοί επαναστατούν?

  «Οι Έλληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν Θεόν φρόνιμον»

-Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Προσοχή! Ότι αναγράφεται στο συγκεκριμένο πόστ ή γενικότερα στο μπλοκ είναι προσωπικές μου απόψεις και κατανοήσεις. Αν θέλετε άποψη ειδικού θα σας συμβούλευα να ψάξετε σε ακαδημαϊκούς κύκλους για μια πιο σαφή άποψη. Ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση. 

Του Χρήστου Σταμκόπουλου

Εισαγωγή 

Οι λαοι επαναστατουν ειτε για να απελευθερωθουν απο εναν ξενο κατακτητη ειτε για να ανατρεψουν το εκαστοτε πολιτικο συστημα ειτε για να προωθησουν καποιο αιτημα ενοποιησης και συνεταξης. Ομως, Στις αστικές επαναστάσεις, η αστική τάξη χρησιμοποίησε τον λαό για να σπάσει τα δεσμά της αριστοκρατίας. Στις κοινωνικές/σοσιαλιστικές επαναστάσεις, ο λαός προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της ίδιας της αστικής τάξης. Όπως είπε και ο Μπακούνιν: «Η αστική τάξη ξέρει να κάνει επαναστάσεις, αλλά και να τις θάβει όταν της τελειώσουν οι ανάγκες της.»

Κύριο Μέρος

Απο τις αρχες του 18ου αιωνα μεχρι και τις αρχες του 20ου αιωνα εχουμε καμια 40αρια επαναστασεις σε ολη την εμφυλιο. Το 1707 ενωνεται η Σκωτια με την Αγγλια. Το 1776 ξεσπα η Αμερικανικη επανασταση με σκοπο την ανεξαρτησια της απο το Ηνωμενο Βασιλειο. Το 1789-1799, ξεσπα η γαλλικη επανασταση με στοχο την ανατροπη του Βασιλια και τις αριστοκρατιας και την εισοδο στους κολπους της εξουσιας της αστικης ταξης. Ενω απετυχε να φερει εις περας αυτα που υποσχεθηκε οπως αναδιανομη της γης και του πλουτου και δεν αναπτυχθηκε και το βιοτικο επιπεδο των δουλοπαροικων. Το ιδιο συμβαινει και στο Ηνωμενο Βασιλειο που οδηγησε στην ψηφιση των νομων των φτωχων του 1830 και 1834. Η μονη επανασταση που επι του πρακταιου ανεβασε το βιοτικο επιπεδο των κατωτερων κοινωνικων στρωματων και τους εδωσε και γη ηταν οι αμερικανικοι. Παλιοι καταδικοι, πια νεοι "καουμποηδες" δλδ κτηνοτροφοι και αγροτες στον Νεο Κοσμο. Ετσι ανοιξε ο δρομος για την γρηγορη βιομηχανικη αναπτυξη και την ραγδαια αυξηση του πληθυσμου. Που οδηγησε την αμερικη ως πρωτη παγκοσμια δυναμη μετα το 1918. Επαναστασεις σε της δεκαετιας του 1840 εγιναν στην Γαλλια, Βεγλιο, Πολωνια.Το 1848 με 1870 γινεται μια μεγαλης κλιμακα επανασταση για την ενοποιηση της Ιταλικης Χερσοννησου και την ιδια περιοδο 1848 με 1871 γινεται η ενοποιηση της Γερμανιας. Η Γαλλια μετα την ηταν στο Γαλλο-Πρωσικο πολεμο του 1871 και την απωλεια της Αλασατιας-Λωρεννης οδηγειται σε κομμουνιστικη επανασταση την πρωτη στην Ευρωπη που εμεινε στην ιστορια ως η Παριζιανικη κομμουνα που ομως τελικα απετυχε. Στην Ελλαδα(1821-1830), το Μεξικο(1810-1821), την Αιτη(1791-1804), την Σερβια(1804-1835), την Βουλγαρια(1878-1908) και την Ρουμανια(1877-1878) γινονται την ιδια εποχη ελευθεροαπελευθερωτικες επαναστασεις για να ριξουν τον Οθωμανικο, τον Ισπανικο και τον Γαλλο κατακτητη. Το 1916 γινεται επανασταση στην Ιρλανδια για να διωξουν τους Αγγλους απο την χωρα τους. Το 1917 γινεται η Οκτωβριανη Επανασταση με σκοπο την πτωση του τσαρου και την προσωρινης κυβερνησης και την εγκαθιδρυση του πρωτου σοσιαλιστικου κρατους. Η Επανασταση στην Κουβα το 1895-1898 για την ανεξαρτησια του νησιου απο το Βασιλειο της Ισπανιας και η Πρωτη Ινδικη εξεγερση το 1857 με σκοπο την καλυτερευση του βιοτικου επιπεδου καθως τα αιτια αυτης της επαναστασης ηταν κοινωνικοοικονομικα, πολιτικα και στρατιωτικα μεσα στην Ινδια που εφερε τις μετεπειτα διοικητικες και στρατιωτικες μεταρρυθμισεις. 

Επίλογος

Και ηρθε η ωρα να απαντησουμε στο ερωτημα. Τι κοινο εχουν αυτες επαναστασεις και γιατι οι λαοι επανασταστουν? Στο πρωτο ερωτημα η απαντηση ειναι απλη: Όλες φέρουν το στίγμα της αλλαγής εποχής. Εμπνέονται από ιδέες: διαφωτισμός, εθνικισμός, σοσιαλισμός, αναρχισμός. Στο τελος ομως πολλές αποτυγχάνουν βραχυπρόθεσμα, αλλά αφήνουν σπέρματα για το μέλλον. Στην δευτερη ερωτηση γιατι οι λαοι επαναστατουν η απαντηση ειναι οτι η αναγκη ειναι που τους οδηγει εκει και για να το θεσω καλυτερα. Οταν αλλαζουν οι παραγωγικες σχεσεις δλδ απο δουλοπαροικους-φεουδαρχης σε μισθωτος  εργοστασιαχης,"τσιφλικας" αλλαζουν και οι κοινωνικες και πολιτικες δομες και γενικοτερα οι ρολοι μεσα στην κοινωνια και την οικογενεια. Οι επαναστασεις του 19ου αιωνα στηριχθηκαν στην φιλελευθερη σκεψη και στις ιδεες του διαφωτισμου. Ομως οταν ειδαν την αποτυχια αυτων στην πραξη και την "νεα δουλεια", οι λαοι αποφασισαν να κρατησουν τα παλια συμβολα μεσα σε νεα δεδομενα και να τα σμηλευσουν ωστε να χωρουν στην κλειδαρια της αλλαγης. 

Ενδεικτικές Πηγές 

Arendt, H. (1963). On revolution. Viking Press.

Fanon, F. (1961). The wretched of the earth. Grove Press.

Hobsbawm, E. J. (1962). The age of revolution: Europe 1789–1848. Weidenfeld & Nicolson.

Hobsbawm, E. J. (1975). The age of capital: 1848–1875. Weidenfeld & Nicolson.

Hobsbawm, E. J. (1987). The age of empire: 1875–1914. Weidenfeld & Nicolson.

James, C. L. R. (1938). The Black Jacobins: Toussaint L'Ouverture and the San Domingo revolution. Secker and Warburg.

Lenin, V. I. (1917). The state and revolution. (R. Service, Trans.). Penguin Classics, 1992.

(Original work published 1917)

Luxemburg, R. (1906). The mass strike, the political party and the trade unions. Marxist Internet Archive.

(https://www.marxists.org/archive/luxemburg/1906/mass-strike/)

Marx, K., & Engels, F. (1848). Manifesto of the Communist Party. International Publishers, 1998.

(Original work published 1848)

Moore, B. (1966). Social origins of dictatorship and democracy: Lord and peasant in the making of the modern world. Beacon Press.

Skocpol, T. (1979). States and social revolutions: A comparative analysis of France, Russia and China. Cambridge University Press.

Sorel, G. (1908). Reflections on violence. (J. Jennings, Trans.). Cambridge University Press, 1999.

(Original work published 1908)