Η φιλοσοφια της σειρας, "Breaking Bad", του 2008

 "I did it for me. I liked it. I was good at it. And... I was really... I was alive."

- Walter White

πηγή εικόνας: Church life journal 

Προσοχή! Ότι αναγράφεται στο συγκεκριμένο πόστ ή γενικότερα στο μπλοκ είναι προσωπικές μου απόψεις και κατανοήσεις. Αν θέλετε άποψη ειδικού θα σας συμβούλευα να ψάξετε σε ακαδημαϊκούς κύκλους για μια πιο σαφή άποψη. Ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση. 

Του Χρήστου Σταμκόπουλου 

Εισαγωγή 

Το Breaking Bad είναι μια αριστοτεχνική εξερεύνηση της ηθικής ασάφειας, της μεταμόρφωσης και της "διαφθοροποιητικής" δύναμης της φιλοδοξίας. Αφηγείται τη συναρπαστική ιστορία της καταγωγής του Walter White από έναν μαχόμενο δάσκαλο χημείας σε έναν αδίστακτο βασιλιά ναρκωτικών, αποκαλύπτοντας την εύθραυστη γραμμή μεταξύ καλού και κακού. Με σύνθετους χαρακτήρες και έντονη αφήγηση, είναι ένας βαθύς διαλογισμός για τη δύναμη, την υπερηφάνεια και τις συνέπειες των επιλογών.

Κύριο Μέρος 

Ο Walter White ή αλλιώς Heisenberg, ενσαρκώνει ή καλύτερα υποκρίνεται με μεγάλη επιτυχία τον "Υπεράνθρωπο", του Νίτσε. Καθώς δεν αποδέχεται την μετριότητα και την δυστυχία της ζωής και μέσα από την αυτοκρατορία των ναρκωτικών του προσπαθεί να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον για αυτόν και για τα παιδιά του. Ο ηθικός ρελατιβισμός είναι κεντρικό απάντηση μετά την 2 σεζόν σε όλα τα περίπλοκα ηθικά προβλήματα. Καθώς για να μείνει στο παιχνίδι πρέπει να φονεύσει, να παρανομήσει οικονιμα και ηθικά και να φτάσει στο σημείο να μπορεί να πράττει ανήθικες πράξεις οπού και όποτε. Από την άλλη ο συνεργάτης του Jesse Pinkman, είναι ένας υπαρξιστής με αποπροσανατολισμένη ηθική πυξίδα που αλλωτε συμφωνεί με τον Heisenberg και αλλωτε διαφωνεί που αυτό τον οδηγεί σε κατάθλιψη και μίσος προς τον Heisenberg. Η Skyler White, μέσα στην τηλεοπτική σειρά σκιαγραφείται ως ωφελιμίστρια της γενικότερης κατάστασης αλλά και διστακτική όταν τα πράγματα στενεύουν.

Επίλογος 

Γενικότερα το "Breaking Bad", μελετά την ηθική αμφισημία καθώς η σειρά εξερευνά τις γκρίζες ζώνες της ηθικής, προκαλώντας τον θεατή να αμφισβητήσει τα παραδοσιακά ηθικά πλαίσια. Ακόμα, πολλοί χαρακτήρες ταλαντεύονται μεταξύ της ηθικής που βασίζεται στα αποτελέσματα και των αρχών που βασίζονται στο καθήκον. Τέλος, τονίζει τις πιο σκοτεινές πτυχές της φιλοδοξίας, της απληστίας και της ανάγκης για έλεγχο.