Σουρεάλ, Μέρος 6

 

Είμαι καλός άνθρωπος, απλά ξέχασα τους κανόνες...

-ΧΘΣ

Σουρεάλ, Μέρος 6

Το πρωί έπινε τον καφέ του με δυο παξιμαδάκια, το βράδυ έτρωγε το φαΐ του με δυο τσιγαράκια συντροφιά. Ζούσε μόνος του από τότε που οι γονείς του πεθάναν και δεν είχε πολλούς φίλους. Δούναι και λαβείν, εκμετάλλευση και ψυχροπολεμικό ύφος σκιαγραφούσε τις σχέσεις τους γενικά με τους ανθρώπους. Λίγο γρήγορος, λίγο έξυπνος, λίγο αντικοινωνικός και λίγο ξεροκέφαλος σαν πιτογυρο. Με λίγους ψυχαναγκασμους να τον τυραννούν περίμενε να πεθάνει ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα. Και κάθε μέρα δεν άλλαζε την ρουτίνα του. Τότε η μοίρα ήρθε και του έδωσε κάτι που δεν είχε για πολλά χρόνια στην ζωή του. Περιπέτεια και χάος. Εκείνος το δέχτηκε καθώς ήξερε ότι όλα κάποτε θα τελείωναν. Αλλά πριν προλάβει να το απολαύσει, πέθανε! Κάτι που τόσο ήθελε, έγινε και αυτός στεναχωρήθηκε που δεν έζησε την ζωή του. Τότε κατάλαβε το λάθος του και προσπάθησε να αλλάξει αλλά ο θεός δεν το δέχτηκε. Προσπάθησε να ζητήσει συγχωρέσει και ο Θεός του την έδωσε. Ζήτησε από τον Θεό να το ξεχάσει και να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία και εκείνος αρνήθηκε και τα δυο. "Συγχωρώ, δεν ξεχνώ!". Τότε ένιωσε έναν πόνο στο στήθος του και ξύπνησε από τον βαθύ ύπνο κείνο το πρωί. Αμέσως έβαλε τα ρούχα του και πήγε να κάνει κάτι διαφορετικό. Πήγε για ψάρεμα, για τσίπουρα, για σινεμά, γράφτηκε σε λέσχη ανάγνωσης και σε μαθήματα μαγειρικής. Πήγε πανεπιστήμιο, έμαθε γράμματα και έγινε πτυχιούχος μετά από 4 χρόνια. Βρήκε δουλειά, βρήκε φίλους, βρήκε ζωή, βρήκε ερωτά και αγάπη. Και όταν πέθανε 10 χρόνια μετά, έφυγε ευτυχισμένος καθώς δοκίμασε και κέρδισε. Τα τελευταία του λογία ήταν: "Η ζωή είναι σαν το κρασί. Στα τρία ποτηράκια κανείς θαύματα και στα 12 κανείς δράματα. Άρα πίνετε την ζωή υπεύθυνα και σωστά. Ούτε πολύ, ούτε λίγο. Και εκοιμήθη". Και αφού μου το είπε σας τα λέω, απλόχερα σαν γνώση ατόφια!