Σουρεάλ Μέρος 2

 

Ότι έφυγα δεν σημαίνει ότι το έκανα για το κακό σου. Ότι έμεινα δεν σημαίνει ότι το έκανα για το καλό σου!

-ΧΘΣ

Σουρεάλ, μέρος 2 

Ήταν ωραίο κείνο το δειλινό το δεντρό μου. Ήταν γεμάτο με φυλλαράκια, λουλούδια και γιασεμιά. Το δεντρό σε κοιτούσε και σε ρωτούσε το τι θες και εσύ απαντούσες. Όλα γινόταν πραγματικότητα. Ήθελες νερό? Θάλασσες ολόκληρες δημιουργούνταν. Ήθελες φαΐ? Εστιατόρια εμφανίζονταν. Ήθελες ρούχα? Ρούχα εμφανίζονταν από παντού και με μεγάλη υπομονή επέλεγες αυτά που ήθελες. Όμως μια μέρα ένα άτομο πήγε και είπε στο δεντρό. Θέλω να είμαι ευτυχισμένος! Τότε το δεντρό τον έκανε ευτυχισμένο. Εκείνος μετέπειτα γύρισε στην κανονική του ζωή. Το πρωί σηκώνονταν και έτρωγε το πρωινό του, ετοίμαζε τα παιδιά του για το σχολείο και τα έβαζε στο σχολικό. Ξυπνούσε την γυναικά του που δούλευε από το σπίτι, της ετοίμαζε πρωινό και έφευγε. Στην δουλειά πια ότι και να του λέγανε ποτέ δεν στεναχωρήθηκε ξανά. Έμεινε χαρούμενος για πάντα. Όμως δυσκολεύονταν να σκεφτεί, να διαβάσει και να κατανοήσει ρωσική λογοτεχνία και δεν μπορούσε να κατανοήσει πολλές καταστάσεις που προβλημάτιζαν άλλους και να επιλύσει προβλήματα. Μια μέρα το πρωί που σηκώθηκε, τα παιδιά του λείπανε, η γυναικά του έλειπε και του είχε αφήσει ένα σημείωμα. Φεύγω γιατί ποτέ δεν με κατάλαβες! Σαστισμένος μην ξερωντας τι να κάνει πήγε στο δεντρό να το ρωτήσει τι έγινε. Το δεντρό του απάντησε ότι την στιγμή που ζήτησε να είναι ευτυχισμένος παράλληλα θυσίασε τις ικανότητες τις σκέψεις, της κατανόησης και της επίλυσης προβλημάτων. Καθώς για να σαι ευτυχισμένος πρέπει να είσαι σαν ναρκομανής που έκανε μόλις την δόση του, σαν μεθυσμένος, σαν ψυχικά άρρωστος. Η ευτυχία είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό που κυβερνά τους ανθρώπους. Καλύτερα να ζητούσες κάτι άλλο πιο πρακτικό. Χρήματα, ρούχα, να πας παράδεισο. Τώρα όμως δεν έχεις προβλήματα άρα ξέχασες και λύνεις προβλήματα. Δεν καταλαβαίνεις από παρατηρήσεις και από προσβολές άρα οι άνθρωποι σε θεωρούν ένα περίεργο που έγινε ναρκομανής γιατί δεν αγαπούσε την δουλειά του. Κανείς δεν σε θέλει πια καθώς είσαι αόρατος. Δεν έχεις προβλήματα άρα τίποτε κοινό με τους άλλους ανθρώπους. Εκείνη την στιγμή ο άνδρας ένιωσε χαρά και έφυγε από το δεντρό. Μέτα από ένα μηνά και αφού έκανε κτηνωδίες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και με ποινή την ανωτάτη! Την θανατική ποινή. Μόλις πέθανε και στάλθηκε να κριθεί από τον Θεό, ο Θεός τον ρώτησε: << πως συνέχισες την ζωή σου κανονικά παρά που κανείς πια δεν σε ήθελε? >>, και 'κεινος απάντησε: <<Έτσι, είναι η ζωή αλλά εγώ δεν απελπίστηκα γιατί το μόνο νόημα που με κρατούσε στην ζωή ήταν να ζήσω και την επόμενη μέρα μέχρι το τέλος της! >>.